Honorowa Kamera Dawida 2014:

Przyznana Claude`owi Lanzmannowi
za odwagę pokazania prawdy i za jego wybitny filmowy hołd złożony ofiarom Holocaustu.



Życie i praca, notka biograficzna:

Claude Lanzmann urodził się w Paryżu w rodzinie żydowskiej, która wyemigrowała do Francji z Europy Wschodniej. Jest on bratem pisarza Jacques`a Lanzmann`a. Claude Lanzmann uczęszczał do Liceum Blaise - Pascal (FR) Clermont-Ferrand. Jego rodzina przyżyła II wojnę światową w ukryciu. W wieku 18 lat wstąpił do francuskiego ruchu oporu i walczył w Auvergne. Lanzmann wystąpił przeciw wojnie francuskiej w Algierii i podpisał antywojenny Manifest 1960 stu dwudziestu jeden. Od roku 1952 do 1959 mieszkał z Simone de Beauvoir. W 1963 roku ożenił się z francuską aktorką Judith Magre. Rozwiedli się w 1971 roku, w tym samym roku poślubił Angelikę Schrobsdorff, niemiecko - żydowską pisarkę. Najbardziej znana praca Lanzmanna to SHOAH, dziewięcio i pół godzinnna mówiona filmowa historia Holokaustu, która uznawana jest powszechnie za jedną z najważniejszych prac na ten temat. Shoah zrealizowany jest bez użycia jakiegokolwiek materiału archiwalnego, opiera się jedynie na bezpośrednich relacjach i zeznan osób żydowskich, polskich i niemieckich, oraz współczesnych zdjęciach miejsc związanych z Holokaustem. Lanzmann przekonał polskiego bojownika ruchu oporu Jana Karskiego, powołując się na jego historyczną odpowiedzialność, aby Karski zgodził się być ponownie świadkiem Shoah. Po ukazaniu się filmu SHOAH, reżyser opublikował pełny tekst ścieżki dźwiękowej wraz z tłumaczeniem na angielski i ze słowem wstępnym Simone de Beauvoir oraz swoim. Publikacja pokazała wiele kluczowych problemów filozoficznych i lingwistycznych, które były problemem dla producentów. Dzięki filmowi, wielu widzom została pokazana poraz pierwszy praca Raula Hilberga, amerykanskiego historyka Holocaustu. Lanzmann nie zgadzał się jednak z próbami historyka zrozumienia, dlaczego Hitler dokonał takiego zła. Lanzman twierdził, że zło Hiltlera nie powinno i nie może być wyjaśniane, ponieważ jest niemoralne i nieprzyzowite. Lanzman jest redaktorem naczelnym czasopisma Les Temps Modernes, które zostało założone przez Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir. W 2009 roku, Lanzmann opublikował swoje wspomnienia pod tytułem Le licvre de Patagonie (The Patagonian Hare). Obecnie jest wykładowcą w Wyższej Szkole Europejskiej w Saas-Fee, Szwajcaria.

Filmografia:


- Israel, Why (Pourquoi Israel) (1973)
- Shoah (1985)
- Tsahal (film) (fr) (1994)
- A Visitor from the Living (fr) (1999)
- Sobibor, Oct. 14, 1943, 4 p.m (2001)
- Lights and Shadows (2008)
- The Karski Report (fr) (2010)
- The Last of the Unjust (2013) (about Benjamin Murmelstein, Elder of Theresienstadt)

Książki:


- Shoah: An Oral History of the Holocaust : The Complete Text of the Film. Pantheon Books, New York 1985, ISBN 978-0-394-55142-5
- The Patagonian Hare: A Memoir (translated by Frank Wynne). Atlantic Books, London 2012 ISBN 978-1-84887-360-5 ; Farrar, Straus and Giroux, New York 2012. ISBN 978-0-374-23004-3

Inne publikacje:


- Galster, Ingrid (2011), "'Eine große Qualität meines Buches ist seine Ehrlichkeit.' Postscriptum zu der Debatte um die Autobiographie Claude Lanzmanns", In Das Argument, 290, 72-83. (online) (unpublished English translation: "'One great quality of my book is its honesty.' Postscript to the debate on Claude Lanzmann’s autobiography" online)
- “From the Holocaust to the Holocaust”. Telos 41 (Fall 1979). New York: Telos Press.


źródło wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Claude_Lanzmann & IMDB